سوره الاعراف آیه 176 » آیت‌الله موسوی همدانی (ترجمه‌المیزان)
اگر می خواستیم وی را بوسیله آن آیه ها بلندش می کردیم ولی به زمین گرایید ( پستی طلبید و به دنیا میل کرد ) و هوس خویش را پیروی کرد ، حکایت وی
حکایت سگ است که اگر بر او هجوم بری پارس می کند و اگر او را واگذاری پارس
می کند. این حکایت قومی است که آیه های ما را تکذیب کرده اند پس این خبر را
بخوان شاید آنها اندیشه کنند .
وَ لَوْ شِئْنا لَرَفَعْناهُ بِها وَ لکِنَّهُ أَخْلَدَ إِلَى الْأَرْضِ وَ اتَّبَعَ هَواهُ فَمَثَلُهُ کَمَثَلِ الْکَلْبِ إِنْ تَحْمِلْ عَلَیْهِ یَلْهَثْ أَوْ تَتْرُکْهُ یَلْهَثْ ذلِکَ مَثَلُ الْقَوْمِ الَّذینَ کَذَّبُوا بِآیاتِنا فَاقْصُصِ الْقَصَصَ لَعَلَّهُمْ یَتَفَکَّرُونَ176سوره : اعراف
| 173 |
حزب : 35 |
جزء : نهم |
سوره : اعراف |
» امید مجد
اگر میل می داشت یکتا خدا
بر او نعمتی خاص میشد عطا
ولیکن فرو ماند از این مقام
که از نفس خود راه جستی مدام
بود در مثل هم چو یک سگ که گر
نمایی تو تعقیب او در گذر
و یا واگذاریش بر حال خویش
به هر حال عو عو کند کم و بیش
بلی این مثل حال آن مردم است
که بر کذب آیات یازند دست
بر ایشان بخوانید این داستان
فزاید مگر عبرتی نو از آن
» تفسیر المیزان - خلاصه
(و لو شئنا لرفعناه بها و لکنه اخلد الی الارض و اتبع هویه فمثله کمثل الکلب ان تحمل علیه یلهث او تترکه یلهث ذلک مثل القوم الذین کذبوا بایاتنافاقصص القصص لعلهم یتفکرون ):(اگر می خواستیم او را به وسیله آن آیات رفعت می دادیم ، ولیکن او به پستی دنیا گرایید و از تمایل نفسش پیروی کرد،پس حکایت وی مانند سگی است که اگر به او هجوم بری پارس می کند و اگر اورا رها کنی پارس می کند، این حکایت گروهی است که آیات ما را تکذیب کردند، لذا این داستان را بخوان تا شاید آنها تفکرکنند)،می فرماید:اگر مامی خواستیم او را به وسیله همین آیات به درگاه خود نزدیک می کردیم و تکامل انسان بوسیله آیات مذکور که اسباب ظاهری الهی است باعث هدایت انسان هست ، اما سعادت را برای انسان حتمی نمی سازد ،چون تمامیت تأثیر این اسباب به مشیت خدا وابسته است و مشیت خدای سبحان به سعادت کسی که ازذکر خدا اعراض کرده و آیات او را تکذیب نموده و به زندگی مادی گرایش یافته است ، تعلق نمی گیرد. خلود در زمین به معنای ملازمت دائمی و چسبیدن به آن است که کنایه از میل به بهره برداری از لذات دنیوی می باشد، به طوریکه در آن غوطه ور گشته و ازحلال و حرام آن پروایی نداشته باشد. چنین کسی که از هوای نفسش پیروی کند و به زیورهای دنیا مغرور گردد،خداوند او را گمراه می سازد و هرگز هدایت خدا شامل حال او نمی شود. حکایت این فرد مانند سگی است که سجیه او چنین است که چه او را منع کنی و زجر نمایی و چه به حال خود بگذارید،در هر حال پارس می کند. یعنی کسی که غرق در لذات مادی گردد هر قدر هم آیات الهی و اسباب ظاهری شامل حالش شود باز همان طینت خبیث خود را خواهد داشت و آیات الهی راتکذیب خواهد کرد، پس ای پیامبر این داستان را بگو تا شاید اینها تفکر کرده ومطیع حق گردند و از باطل بیرون آیند.
